Την δική μου ιστορία ίσως την μοιραστώ κάποια στιγμή, όχι ακόμα όμως. Δεν ήρθε η ώρα και το κοντέρ μου ακόμα γράφει. Μήνες, μέρες, ώρες, λεπτά. Και κάθε χτύπος του ρολογιού μετράει τόσο για μένα όσο και για αυτήν. Λένε πως κάθε φορά που κλείνει ένα κεφάλαιο της ζωής ανοίγει ένα άλλο. Εγώ ξεκίνησα ετούτο το κεφάλαιο με μια ιστορία και έτσι θέλω να το τελειώσω . Κάτσε αναπαυτικά λοιπόν, πιάσε φραπέ στο ένα χέρι και στρίψε το τσιγάρο από τώρα γιατί δεν θα 'χει διαλείμματα. Το κορίτσι με τα χρωματιστά μάτια δεν έκανε ποτέ της διάλειμμα, ποτέ δεν σταματούσε, μόνο άλλαζε τα χρώματα γύρω της.
Την πρώτη φορά που την είδα τα μάτια της ήταν σκούρα μπλε. Ήταν βράδυ κι ήταν σκοτεινά, όλες οι λάμπες του δρόμου σβησμένες. Τα μάτια της όμως έλαμπαν από χιλιόμετρα μακριά, σαν φάρος που σε τραβούσε στην σωστή ακτή. Φαινόταν από τον τρόπο που στεκόταν πως δεν θα σ'άφηνε ποτέ να παραστρατήσεις ακόμα κι αν η ίδια βρισκόταν μίλια μακριά. Δεν είχα ιδέα τι έκανε έξω μονάχη της, μες την παγωνιά. Ήθελα όμως να μάθω. Χέρια μπλεγμένα σε κόκκινα μαλλιά και εκείνα τα μάτια καρφωμένα στο φεγγάρι. Μην νομίζεις, δεν ήταν πανσέληνος ούτε κάτι ιδιαίτερα εντυπωσιακό.  Ένα μελαγχολικό και χλωμό καχεκτικό φεγγαράκι ήταν, ίσα που ξεμύτιζε και φώτιζε λιγάκι την πίσσα και την βρωμιά την χειμωνιάτικης νύχτας. Πήγα και στάθηκα δίπλα της. Ήθελα να της μιλήσω μα έμοιαζε να ταξιδεύει κάπου πολύ μακριά -δεν ήξερα πόσο τότε,τώρα ξέρω. Θα με άκουγε άραγε; "Είναι σαν ζωγραφιά." Μου είπε χωρίς να πάρει τα μάτια της απ'τον ουρανό και δεν ήξερα αν μιλούσε σ'εμένα, στον εαυτό της ή σε κάποιο αερικό που της κρατούσε συντροφιά. Της απάντησα όμως. Εκείνο το βράδυ κάθισα κι άνοιξα την καρδιά μου σε μια άγνωστη με τα διαμαντένια μάτια και δεν το μετάνιωσα στιγμή. Ίσως αν είχες κι εσύ το θάρρος να την πλησιάσεις, να ανοιχτείς, να δωθείς, θα έβλεπες πως δεν διάλεξα το λάθος άνθρωπο. Κι όσοι μου λένε πως είναι ταξιδιάρικο πουλί και μια μέρα θα φύγει τους απαντώ πως κι οι γλάροι πετάνε σε κοπάδια και δεν θα μ'αφηνε ποτέ μονάχη μου.

Μπλέ:
Όταν είμαι χαρούμενη τα μάτια μου γίνονται μπλε. Δεν είμαι πάντα χαρούμενη,είμαι αρκετά μελαγχολικός άνθρωπος και την γουστάρω λίγο την μελαγχολία μου αλλά είναι κάτι μέρες που είναι αδύνατον να μην χαμογελάω συνεχώς. Πώς να μην χαμογελάω, όταν έρχεται να με δει γιατί απλά του έλειψα; Ήρθε ως εδώ και περίμενε μες την ζέστη και τον ήλιο απλά για να με δει λίγο, στα κλεφτά, με την ψυχή στο στόμα. Ποτέ δεν μας έφτανε ο χρόνος αλλά πάντα μας άρεσε το μυστήριο, το κρυφό, το απαγορευμένο. Για αυτό και καταλήξαμε μαζί εν τέλει, γιατί δεν έπρεπε. Αλλά συνέβει και δεν είμαι απ'τους ανθρώπους που αφήνουν κάτι τέτοιες ευκαιρίες να περάσουν, ευκαιρίες που τις περίμενες μια ολόκληρη ζωή. Όλοι θέλουμε να ζήσουμε αυτόν τον ανεπανάληπτο, μοναδικό έρωτα με το απόλυτο και ολοκληρωτικό δόσιμο που λες 'κι όπου μας βγάλει'. Εμάς μας έβγαλε στην χώρα των θαυμάτων κι εγώ σαν άλλη Αλίκη καταβαίνω τώρα τα σκαλιά τρέχοντας για να σε συναντήσω. Έχει ωραία μέρα σήμερα. Ταιριάζει με την διάθεση μου και κάνει την ματιά μου ακόμα πιο γαλάζια, σαν την θάλασσα έλεγε η μαμά μου κι εγώ σταμάτησα μετά από λίγο να την διορθώνω. Άκουγα όμως πάντα μια φωνούλα να ψιθυρίζει "δεν είναι η θάλασσα γαλάζια μανούλα μα ο ουρανός."  Να πετάξει ήθελε, κι εγώ για χάρη του θα γινόμουν πουλί και θα τον ακολουθούσα μέχρι την άκρη του κόσμου αν με άφηνε. Ήταν εδώ όμως και με κοιτούσε μ'αυτά τα μάτια που ένιωθα πως ήδη πετάω..

Κίτρινα: Όταν είναι θυμωμένη τα μάτια της γίνονται κίτρινα Αστράφτουν σαν αστραπές και αν σε καρφώσουν την έκατσες. Κι άμα σε βάλει στο στόχαστρο πίστεψε με δεν θα 'ναι χωρίς λόγο. Δεν κάνει εκπτώσεις στα πιστεύω της ούτε παζάρια στην ιδεολογία της: Ακούει αυτό που λες και το σέβεται εκτός αν είσαι φασίστας, ρατσιστής ή σεξιστής. Εκεί θα σε πατήσει κάτω με γόβα στιλέτο, θα σου ρίξει μια ματιά όλο μίσος και στο τέλος θα αναρωτιέσαι τι σκατά σκεφτόσουν όταν πήγες να τα βάλεις μαζί της. Εγώ; Εγώ είμαι η σιωπή πριν την καταιγίδα. Θα σε ακούσω μέχρι το τέλος και μπορεί να μην βγάλω άχνα μα μόλις ανοίξω το στόμα μου δεν θα ξέρεις πού να κρυφτείς κι από πού να φύγεις. Τα μάτια μου δεν γίνονται κίτρινα -δεν έχουμε όλοι τέτοιο ταλέντο. Δεν χρειάζεται όμως, αν είσαι άδικος θα νιώσεις την ματιά μου να σε καίει και θα ντραπεις για τον εαυτό σου.