Χάος. Χρεοκοπία. Πανικός. Πτώχευση.Γυρνάμε στην δραχμή,βγαίνουμε από την ευρωζώνη και την ευρωπαϊκή ένωση,επιτίθενται στην Ελλάδα εξωγήινοι και η Μαντόνα αποκτά ρυτίδες. Με λίγα λόγια, το τέλος του κόσμου. Ή μήπως όχι; Η τηλεόραση μεταδίδει σε επανάληψη σενάρια καταστροφολογίας και οι δημοσιογράφοι πανικόβλητοι μαζεύουν δηλώσεις από την κυρά Νίτσα που στήθηκε στο ΑΤΜ από της 6 το πρωί και φωνάζει "την σύνταξη κοκόνα μου, την σύνταξηη!" Εγώ παρόλα αυτά έκανα τα μαλλιά μου κοτσιδάκια, πήρα αγκαλιά μια σακούλα γαλακτοφέτες (γιατί καλοκαίρι έχουμε,κορμί πρέπει να χτίσω!) και άρχισα να αναπολώ από το μπαλκόνι μου άλλες εποχές,ένδοξες! Τότε που η Ευρώπη ήταν ερωτευμένη με τον Βαρουφάκη....
(ονειρική μουσική παίζει στο βάθος)
Μια ωραία πρωία η δεσποινίς Ευρώπη που έκανε διακοπές στην χώρα μας φόρεσε το καλό της το ταγέρ (από το Μιλάνο παρακαλώ!) έβγαλε τα ρολά απ'τα μαλλιά της και αφού έβαλε μπόλικο κόκκινο κραγιόν βγήκε μια βολτίτσα να πάρει τον αέρα της. Εκεί που σουλάτσαρε πάνω-κάτω την παραλιακή τσουπ ένα τρελός παραλίγο να την πατήσει με το ποδήλατο. Έξαλλη αυτή στρώνει το μαλλί που το φύσηξε λίγο άνεμος και γύρισε να κατσαδιάσει τον απρόσεκτο ποδηλάτη. Αυτό που αντίκρισε όμως ήταν too good to be true που λέμε! Ψήλος, αρρενωπός, με την φαλάκρα να γυαλίζει σαν καθρέφτης κάτω απ'τον καταγάλανο ουρανό ελληνικό ουρανό ήταν ο άντρας των ονείρων της. "My name is Varoufakis. Yianis Varoufakis." Της είπε ο μορφονιός και ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος. Τον πήρε τελικά η Ευρώπη και τον αέρα και τον Βαρουφάκη.
Γύρισε που λέτε μετά από τις διακοπές της άλλος άνθρωπος! Πέταξε ταγιέρ,κραγιόν και λοιπά θείτσικα και κυκλοφορούσε μόνο με παραδοσιακή ηπειρώτικη φορεσιά. Έκαναν αμάν και τι να την γνωρίσουν οι κολλητές της η Γερμανία, η Αυστρία και η Ιταλία όταν συναντήθηκαν για καφέ στο Παρίσι, Με το που έμαθαν για τον παράφορο έρωτα της με τον Γιάνη μας σεληνιάστηκαν και αποφάσισαν να την λογικέψουν. Κι εκεί που η Ευρώπη μας ρουφούσε τον φραπέ της με τουπέ κι έπαιζε διαδικτυακό τάβλι της πέταξε η Ιταλία την πρώτη βόμβα. "Βρε Ευρώπη μου, δεν είναι λίγο ε...μπανάλ για εσένα;" Είπε δειλά δειλά αλλά γύρισε στον εσπρέσο της μετά την δολοφονική ματιά της Ευρώπης.
Η συζήτηση γύρω από τα προσόντα του Γιάνη φούντωνε όσο περνούσε η ώρα. "Ε μα δεν είναι δυνατόν! Μα με αυτόν τον χωριάτη ρε; Την έχεις δει την αδερφή του την Ελλάδα; Ε; Την έχεις δει; Ένα παρτάλι είναι!" Ξέσπασε ασυγκράτητη η Αυστρία μα η Ευρώπη αμετάπειστη. Η Γερμανία σιωπηλή παρακολουθούσε τις φίλες της να προσπαθούν μάταια να αλλάξουν μυαλά στην ερωτοχτυπημένη μας ηρωίδα ώσπου το λευκό της προσωπάκι κοκκίνισε. Τίναξε το ξανθό μαλλί, έστρωσε την κάλτσα μέσα από το πέδιλο και ξέσπασε. "Ε ως εδώ και μη παρέκει! Μα καλά, είναι δυνατόν; Που τον βρήκες αυτόν από το Γκρέχελαντ μου λες;;; Και η αδερφή του η Ελλάδα είναι μια τεμπέλα, όλο κάθεται και γλεντάει κι όλο δανεικά κι αγύριστα! Κι αυτός τέτοιος θα 'ναι να μου το θυμηθείς! Λες και δεν έχουμε εμείς δικά μας παιδιά να σου γνωρίσουμε..." Είπε η Γερμανία και κοίταξε με νόημα την Αυστρία, αναφερόμενη στον αδερφό της τον Σόιμπλε. "Ε τα παραλές..." Ξεκίνησε να λέει η Ιταλία μα η Ευρώπη χτύπησε το χέρι στο τραπέζι και σώπασαν όλοι. "Α,να σας πω! Φτάνει πια! Καταρχήν δεν μπορείτε να με κουμαντάρετε μια ζωή! Καταδεύτερον μην ξεχνάτε ότι είμαι η μεγαλύτερη -κι ας είμαι φρεσκαδούρα- και έχω περισσότερη πείρα από εσάς! Αυτόν θέλω,αυτόν θέλω,αυτόν θέλω!" Φώναξε και έφυγε φουριόζα.
Οι τρεις φίλες έμειναν να κοιτάζονται ώσπου τον λόγο πήρε η Γερμανία. "Κορίτσια τι λέτε,πάμε για κάνα μπανάκι στην Σαντορίνη;" Πρότεινε και οι άλλες δύο κούνησαν συγκαταβατικά το κεφάλι και σε χρόνο dt λιάζονταν στις ελληνικές παραλίες.
Αχ...ωραίες εποχές! Μοιραίος έρωτας σας λέω η Ευρώπη και ο Βαρουφάκης. Παντρεύτηκαν σε ένα μήνα και πήγαν μήνα του μέλιτος σε όλες τις μεγάλες πρωτεύουσες. Δυστυχώς όμως λίγο που η μάνα της Ευρώπης ήταν κακιά πεθερά, λίγο αυτός ο Σόιμπλε που όλο την πολιορκούσε την καημένη χάλασε ο γάμος. Θρήνος κατέκλυσε τις ελληνικές πόλεις καθώς οι Έλληνες πολίτες πίστεψαν πως έμειναν πια μόνοι. Αυτό που δεν ήξεραν όμως ήταν ότι η Ελλάδα χώθηκε στην βαλίτσα του Γιάννη και κρυφά ταξίδεψε κι αυτή μαζί του. Έτσι απέκτησε φίλους στην Μαδρίτη,στην Ρώμη, στο Λονδίνο, ακόμα και στις Βρυξέλλες. Τέτοιο ωραίο κορίτσι βρε θα το άφηναν μόνο;
Τέλος πάντων εγώ γυρνάω στην πραγματικότητα μου με τις κλειστές τράπεζες, τις θεωρίες, τα ναι και τα όχι και τις επικές μάχες έξω απο τα ΑΤΜ ανάμεσα σε γριές που ουρλιάζουν ότι έρχεται δεύτερη γερμανική κατοχή. Θαύμα που μέσα σε όλα αυτά κατάφερα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. Πρέπει να είμαι παντελώς αναίσθητη και να μην ενδιαφέρομαι καθόλου για την χώρα μου, τελείως στην κοσμάρα μου σας λέω. Ή απλά έκλεισα την τηλεόραση.
(ονειρική μουσική παίζει στο βάθος)
Μια ωραία πρωία η δεσποινίς Ευρώπη που έκανε διακοπές στην χώρα μας φόρεσε το καλό της το ταγέρ (από το Μιλάνο παρακαλώ!) έβγαλε τα ρολά απ'τα μαλλιά της και αφού έβαλε μπόλικο κόκκινο κραγιόν βγήκε μια βολτίτσα να πάρει τον αέρα της. Εκεί που σουλάτσαρε πάνω-κάτω την παραλιακή τσουπ ένα τρελός παραλίγο να την πατήσει με το ποδήλατο. Έξαλλη αυτή στρώνει το μαλλί που το φύσηξε λίγο άνεμος και γύρισε να κατσαδιάσει τον απρόσεκτο ποδηλάτη. Αυτό που αντίκρισε όμως ήταν too good to be true που λέμε! Ψήλος, αρρενωπός, με την φαλάκρα να γυαλίζει σαν καθρέφτης κάτω απ'τον καταγάλανο ουρανό ελληνικό ουρανό ήταν ο άντρας των ονείρων της. "My name is Varoufakis. Yianis Varoufakis." Της είπε ο μορφονιός και ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος. Τον πήρε τελικά η Ευρώπη και τον αέρα και τον Βαρουφάκη.
Γύρισε που λέτε μετά από τις διακοπές της άλλος άνθρωπος! Πέταξε ταγιέρ,κραγιόν και λοιπά θείτσικα και κυκλοφορούσε μόνο με παραδοσιακή ηπειρώτικη φορεσιά. Έκαναν αμάν και τι να την γνωρίσουν οι κολλητές της η Γερμανία, η Αυστρία και η Ιταλία όταν συναντήθηκαν για καφέ στο Παρίσι, Με το που έμαθαν για τον παράφορο έρωτα της με τον Γιάνη μας σεληνιάστηκαν και αποφάσισαν να την λογικέψουν. Κι εκεί που η Ευρώπη μας ρουφούσε τον φραπέ της με τουπέ κι έπαιζε διαδικτυακό τάβλι της πέταξε η Ιταλία την πρώτη βόμβα. "Βρε Ευρώπη μου, δεν είναι λίγο ε...μπανάλ για εσένα;" Είπε δειλά δειλά αλλά γύρισε στον εσπρέσο της μετά την δολοφονική ματιά της Ευρώπης.
Η συζήτηση γύρω από τα προσόντα του Γιάνη φούντωνε όσο περνούσε η ώρα. "Ε μα δεν είναι δυνατόν! Μα με αυτόν τον χωριάτη ρε; Την έχεις δει την αδερφή του την Ελλάδα; Ε; Την έχεις δει; Ένα παρτάλι είναι!" Ξέσπασε ασυγκράτητη η Αυστρία μα η Ευρώπη αμετάπειστη. Η Γερμανία σιωπηλή παρακολουθούσε τις φίλες της να προσπαθούν μάταια να αλλάξουν μυαλά στην ερωτοχτυπημένη μας ηρωίδα ώσπου το λευκό της προσωπάκι κοκκίνισε. Τίναξε το ξανθό μαλλί, έστρωσε την κάλτσα μέσα από το πέδιλο και ξέσπασε. "Ε ως εδώ και μη παρέκει! Μα καλά, είναι δυνατόν; Που τον βρήκες αυτόν από το Γκρέχελαντ μου λες;;; Και η αδερφή του η Ελλάδα είναι μια τεμπέλα, όλο κάθεται και γλεντάει κι όλο δανεικά κι αγύριστα! Κι αυτός τέτοιος θα 'ναι να μου το θυμηθείς! Λες και δεν έχουμε εμείς δικά μας παιδιά να σου γνωρίσουμε..." Είπε η Γερμανία και κοίταξε με νόημα την Αυστρία, αναφερόμενη στον αδερφό της τον Σόιμπλε. "Ε τα παραλές..." Ξεκίνησε να λέει η Ιταλία μα η Ευρώπη χτύπησε το χέρι στο τραπέζι και σώπασαν όλοι. "Α,να σας πω! Φτάνει πια! Καταρχήν δεν μπορείτε να με κουμαντάρετε μια ζωή! Καταδεύτερον μην ξεχνάτε ότι είμαι η μεγαλύτερη -κι ας είμαι φρεσκαδούρα- και έχω περισσότερη πείρα από εσάς! Αυτόν θέλω,αυτόν θέλω,αυτόν θέλω!" Φώναξε και έφυγε φουριόζα.
Οι τρεις φίλες έμειναν να κοιτάζονται ώσπου τον λόγο πήρε η Γερμανία. "Κορίτσια τι λέτε,πάμε για κάνα μπανάκι στην Σαντορίνη;" Πρότεινε και οι άλλες δύο κούνησαν συγκαταβατικά το κεφάλι και σε χρόνο dt λιάζονταν στις ελληνικές παραλίες.
Αχ...ωραίες εποχές! Μοιραίος έρωτας σας λέω η Ευρώπη και ο Βαρουφάκης. Παντρεύτηκαν σε ένα μήνα και πήγαν μήνα του μέλιτος σε όλες τις μεγάλες πρωτεύουσες. Δυστυχώς όμως λίγο που η μάνα της Ευρώπης ήταν κακιά πεθερά, λίγο αυτός ο Σόιμπλε που όλο την πολιορκούσε την καημένη χάλασε ο γάμος. Θρήνος κατέκλυσε τις ελληνικές πόλεις καθώς οι Έλληνες πολίτες πίστεψαν πως έμειναν πια μόνοι. Αυτό που δεν ήξεραν όμως ήταν ότι η Ελλάδα χώθηκε στην βαλίτσα του Γιάννη και κρυφά ταξίδεψε κι αυτή μαζί του. Έτσι απέκτησε φίλους στην Μαδρίτη,στην Ρώμη, στο Λονδίνο, ακόμα και στις Βρυξέλλες. Τέτοιο ωραίο κορίτσι βρε θα το άφηναν μόνο;
Τέλος πάντων εγώ γυρνάω στην πραγματικότητα μου με τις κλειστές τράπεζες, τις θεωρίες, τα ναι και τα όχι και τις επικές μάχες έξω απο τα ΑΤΜ ανάμεσα σε γριές που ουρλιάζουν ότι έρχεται δεύτερη γερμανική κατοχή. Θαύμα που μέσα σε όλα αυτά κατάφερα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. Πρέπει να είμαι παντελώς αναίσθητη και να μην ενδιαφέρομαι καθόλου για την χώρα μου, τελείως στην κοσμάρα μου σας λέω. Ή απλά έκλεισα την τηλεόραση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου