expr:class='"loading" + data:blog.mobileClass'>

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

Από φόβο

 Από φόβο.
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ένα ατελείωτο παιχνίδι ρόλων, που όμως δεν ξέρεις αν οι υποκριτές υποδύονται τους εαυτούς του ή καποιον ξένο. Δεν είναι σωστή ερώτηση πια το πώς είσαι, το ποιός είσαι είναι σωστότερο.
Ποιος είσαι λοιπόν;
Τολμάς να μοιραστείς τον εαυτό σου με άλλους, να δείξεις όλα τα κομμάτια του εαυτού σου, σπασμένα και μη;
Θέλει πολύ θάρρος, να το θυμάσαι. Και λίγοι το έχουν αυτό το θάρρος. Γεμίζουμε δωμάτια με ανθρώπους που λένε ότι μας αγαπάνε, κι εμείς του πιστεύουμε γιατί δεν έχουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε. Δείχνουμε μικρά κομμάτια το εγώ μας, ασήμαντα κομμάτια που δεν κρύβουν ιστορίες και μυστικά και πάθη και κλάματα και χαρές, κομμάτια που δεν μας αντιπρωσοπεύουν πραγματικά, απλά γιατί φοβόμαστε.  Φοβόμαστε την μοναξιά, κανείς δεν θέλει να 'ναι μόνος του
Με πόσα λίγα συμβιβάστηκες εξαιτίας αυτού του φόβου; Ή μήπως εσύ είσαι από 'κείνους τους ανθρώπους που τους σέρνει άλλος φόβος απ'την μύτη, η σιγουριά;
Για ένα σίγουρο μέλλον πέταξες τα καλύτερα σου χρόνια
Για μια σίγουρη δουλειά διέγραψες τα όνειρα σου
Για μια σίγουρη σχέση έσβησες τους έρωτες σου
Μας τρομάζει η αβεβαιότητα.
Πόσο ψεύτικους τους βλέπω όλους. Χαρακτήρες φανταστικοί κι ανύπαρχτοι, υπολείμματα ονείρων. Δεν τους κάνει την χάρη η αντανάκλαση να ανταποδώσει το παγωμένο χαμόγελο κι ο  καθρέφτης σπάει. Διαλύεται σε χίλια κομμάτια. Κι από φόβο, από φόβο μην μείνουν μόνοι, μην ξεχαστουν, μην ξεβολευτούν, μην χαθούν, μαζεύουν τα κομμάτια με ευλάβεια.
Πώς μπορούνε άραγε, να κάνουν τόσα από φόβο; Ιδέες πεθαίνουν κάθε μέρα από φόβο, και φλογερά πάθη καταβρέχονται με ορθολογισμό και λογική, και αφέλεια κι ανεμελιά γκρεμίζονται στο όνομα του φόβου και της λογικής. Φωτιές σε δρόμους, από φόβο. Ησυχία στα σπίτια, από φόβο. Σκυμμένα κεφάλια, από φόβο. Υπακοή, από φόβο. Σιωπή, από φόβο. Κι όταν απ'τον τόσο φόβο μείνετε ένα τίποτα, μην μου πείτε πως δεν σας προειδοποίησα.Θα σας αδειάσει ο φόβος, κάθε τι ζωτικό θα χαθεί και θα μείνετε κενοί. Και μόνοι, κι αβέβαιοι, και ξεχασμένοι. Ο ίδιος φόβος που σας έδεσε,ο ίδιος φόβος σας τελειώνει. Εγώ μιλάω, κανείς ομως δεν ακούει.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου