Μια γραμμή αλλιώτικη απ'τις άλλες

Πώς να χαράξεις την δική σου πορεία μέσα σ'αυτόν τον συρφετό ανθρώπων; Πώς να ξεχωρίσεις το εγώ σου ανάμεσα σε τόσους άλλους; Ποια φωνή είναι δική σου τελικά; Ακολουθείς στ'αλήθεια τα δικά σου όνειρα; Είναι οι δικές σου επιθυμίες που σε τραβάνε, σε σπρώχνουν, σε ταλαιπωρούν ή μήπως κάποιου άλλου; Σου επέβαλαν το δικό τους χαμένο μέλλον, τα δικά τους κολλημένα 'πιστευώ' με τόσο σθένος που τελικά τα πέρασες για δικά σου. Μην μπερδεύεσαι όμως. Να ρωτάς μα κυρίως να αναρωτιέσαι. Να εμπιστεύεσαι μα να μην πιστεύεις τυφλά. Μην τους αφήνεις να σε κάνουν ίδιο μ'αυτούς. Τι κι αν πάντα σε περιφρονούν; Εσύ ξέρεις την αλήθεια για αυτό μην επαναπαύεσαι σε μια βολεμένη ζωή που δεν φτιάχτηκε για εσένα, διεκδίκησε αυτό το παραπάνω που σου λείπει τις νύχτες, αυτή την ελευθερία που σου κλέψαν, αυτό το όνειρο που στοιχειώνει τα βράδια σου. Μην μείνει ο πόθος σου αμίλητος. Η Εδέμ δεν χάθηκε, αυτή την έχασαν. Είναι φαντάσματα του παρελθόντος, ξοφλημένοι ποιητές που ζουν σ'έναν κόσμο ολότελα δικό τους. Εν τέλει, γιατί να γίνεις σαν κι αυτούς; Έχεις το δικό σου βασίλειο να κυβερνάς, ένα βασίλειο που πιόνια και Βασίλισσες βρίσκονται όλοι μαζί παραταγμένοι στην ίδια γραμμή. Τη γραμμή στην άκρη του ονείρου.